کاش آسمان حرف کویر را می فهمید و اشک خود را نثار گونه های خشک او
می کرد . کاش واژه ی حقیقت آن قدر با لبها صمیمی بود که برای بیان کردنش به شهامت نیازی نبود. کاش فریاد آن قدر بی صدا بود که حرمت سکوت را
نمی شکست و ای کاش غصه ها شکوه لبخند را نمی کاست ...
